Ελπίδα, αυτό το luben κατάλοιπο.



«Στην κλασική ελληνική μυθολογία, η Πανδώρα ήταν η πρώτη γυναίκα στη γη. Ο Δίας διέταξε τον Ήφαιστο να την δημιουργήσει και εκείνος υπάκουσε στις εντολές του. Έφτιαξε από χώμα και νερό μια γυναίκα όμορφη σαν τις θεές και τις έδωσε ανθρώπινη φύση. Οι θεοί την προίκισαν με άφθονα ταλέντα. Η Αφροδίτη της έδωσε την ομορφιά, οι Χάριτες τη στόλισαν με γοητεία και ο Ερμής της έδωσε τη πειθώ, τη πονηριά και τη περιέργεια... Έτσι λοιπόν γεννήθηκε η Πανδώρα και πήρε αυτό το όνομα γιατί οι θεοί της χάρισαν όλα τα δώρα...
      Όταν ο Προμηθέας έκλεψε τη φωτιά από τον ουρανό, ο Δίας πήρε εκδίκηση παρουσιάζοντας την Πανδώρα στον αδερφό του, τον Επιμηθέα. Μαζί της η Πανδώρα είχε ένα πανέμορφο σφραγισμένο κουτί που δεν θα έπρεπε ποτέ να ανοίξει για κανένα λόγο. Ωθούμενη όμως από την περιέργεια, που της είχε δοθεί από τους θεούς, η Πανδώρα άνοιξε το κουτί για να δει τι περιέχει. Τότε όλες οι συμφορές ξεχύθηκαν από μέσα και εξαπλώθηκαν σε όλο το κόσμο- η ζήλια, η κακία,η ψευτιά,η υποκρισία,οι αρρώστιες,ο θάνατος... Εκείνη έσπευσε τρομαγμένη να κλείσει το καπάκι αλλά όλα τα δεινά είχαν ήδη δραπετεύσει. Όλα, εκτός από ένα που απέμεινε στο κάτω μέρος, η ελπίδα...
      Η Πανδώρα ήταν βαθιά λυπημένη εξαιτίας της καταστροφής που προκάλεσε και φοβόταν την τιμωρία του Δία. Παρόλα αυτά, εκείνος δεν την τιμώρησε γιατί ήξερε ότι αυτό αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε...
     
      Έτσι, σύμφωνα με το μύθο, η Πανδώρα θεωρήθηκε ως η απαρχή των ανθρώπινων δεινών στη γη και ως η αιτία της χαμένης μας αθανασίας...» 

Είναι τυχαίο;
Είναι τυχαίο ότι ένας από τους σημαντικότερους μύθους που έχει να επιδείξει η Ελληνική Μυθολογία είναι αυτός της Πανδώρας, ή του κουτιού της Πανδώρας για να ακριβολογούμε;
Φυσικά και όχι.
Συν- ταξιδέψτε στο ειρμό μου για λίγο,
γιατί όλα αυτά τα «δεινά» που πρόλαβαν να ξεφύγουν από το κουτί (η ζήλια, η κακία η ψευτιά, η υποκρισία, οι αρρώστιες, ο θάνατος) είναι αυτά που αιώνια βασανίζουν τον άνθρωπο;
Γιατί, από την άλλη, αυτό το στοιχείο το οποίο έμεινε εγκλωβισμένο μέσα (η Ελπίδα) δεν «δραπέτευσε» και αυτό ή γιατί η Πανδώρα δεν επέλεξε να ξανά-ανοίξει για few seconds το κουτί, να απελευθερώσει την Ελπίδα, να υπάρχει ένα αντίβαρο ρε παιδί μου σε όλα αυτά τα επαίσχυντα που ξαμολήθηκαν στον κόσμο;
Γιατί η Ελπίδα, έπρεπε να μείνει μέσα έτσι και αλλιώς;
Μα φυσικά γιατί, οι Θεοί και οι 12 οι αρχαίοι οι δικοί μας αλλά και όλοι οι σύγχρονοι
1.( Χριστιανισμός, "Και τώρα, Ισραήλ, τι ζητάει από σένα ο Κύριος ο Θεός σου, παρά να φοβάσαι τον Κύριο τον Θεό σου, να περπατάς σε όλους τους δρόμους του και να τον αγαπάς και να λατρεύεις τον Κύριο τον Θεό σου με ολόκληρη την καρδιά σου και με ολόκληρη την ψυχή σου, να τηρείς τις εντολές του Κυρίου και τα διατάγματά του, που εγώ σήμερα σε προστάζω για το καλό σου;" (Δευτερονόμιο 10: 12 – 13)
2.(Ισλαμισμός, Με παρόμοιο τρόπο η Κόλαση περιέχει τιμωρίες με φοβερά φυσικά βασανιστήρια που τρομάζουν τον οποιονδήποτε. Οι καταδικασμένοι θα καίγονται στη φωτιά, δεμένοι με αλυσίδες, θα πίνουν βραστό νερό και βρώμικα υγρά και θα τρώνε απ’ τους πικρούς καρπούς του δέντρου Ζακούμ. Ο Παράδεισος θα είναι γι’ αυτούς κλειστός μέχρι να περάσει μια καμήλα απ’ την τρύπα μιας βελόνας [21]. Ο φόβος για τα φρικτά μαρτύρια της μέλλουσας ζωής, είναι αυτός που θα απέτρεπε τον πιστό από άδικες πράξεις, έξω απ’ το θέλημα του Αλλάχ.
Ιουδαισμός, Ινδουισμός, αλλά και όλες οι άλλες μεγάλες θρησκείες παγκοσμίως έχουν σαν βάση τον Φόβο και ότι αυτό συνεπάγεται, όχι την Ελπίδα, αυτή είναι κλεισμένη ακόμα στον πάτο του κουτιού της Πανδώρας και φαντάζομαι σε κάποιον αντίστοιχο πάτο σε όλες τις θρησκείες.
Χαριτωμένα αποφθέγματα τα οποία αναπαράγονται σε κάθε γενιά (ακόμα και αν δεν ξέρουμε ακριβώς γιατί, απλά το κάνουμε) π.χ. το χριστιανικό «Ο φόβος φυλάει τα έρμα», το εξ ανατολής «Μην βλέπεις, μην ακούς, μη μιλάς.», το «Έναν ηγέτη πρέπει να τον φοβούνται και να τον αγαπούν. Αν δεν γίνεται και τα δύο, τότε καλύτερα μόνο να τον φοβούνται.» του αγαπημένου μας "ουμανιστή" Niccolò Machiavelli, το Αγγλοσαξωνικό « Ίσως η ζωή να είναι μόνο αυτό… ένας φόβος και ένα όνειρο» του Joseph Conrad και άλλα και άλλα και άλλα….
Τι συμβαίνει πραγματικά, γιατί όλοι, μας θέλουν να φοβόμαστε ή ακόμα πιο στοχευμένα η ερώτηση, γιατί μόνο μέσου του Φόβου υπάρχει η Αρετή, ο Σεβασμός, οι Αξίες και ου το καθεξής;
Για μένα είναι απλό, είναι τόσο απλό που θα μπορούσε εύκολα να γίνει το νέο trend σε μπλουζάκι για το καλοκαίρι του ’15.
Ο Άνθρωπος είναι πειθήνιος και δουλικός μόνο όταν φοβάται, τότε μπορείς να το πείσεις για κάτι ακόμα και αν δεν έχει καμία λογική.
«Ο φόβος φυλάει τα έρμα», δηλαδή τι θα συνέβαινε στα «έρμα» αν αντί για φόβο είχαν ελπίδα;
Τι θα συνέβαινε αν, σου λέω εγώ, αντί για την λέξη φόβο χρησιμοποιούσαμε την «απαγορευμένη» κατά τους θεούς γενικώς, λέξη Ελπίδα.
Για να δούμε,
«Φοβάμαι στο σκοτάδι»
«Ελπίζω στο σκοτάδι»  ε;
“Φοβάμαι να αγαπήσω»
«Ελπίζω να αγαπήσω» εε;
«Φοβάμαι στην ζωή»
«Ελπίζω στην Ζωή» εεε;
«Φοβάμαι το μέλλον μου»
«Ελπίζω στο μέλλον μου» εεεε;
Καλύτερα ε;
Πολύ καλύτερα;
Τότε, αφού αυτή η «κολασμένη» λέξη, η Ελπίδα είναι τόσο πιο εύηχη, πιο χαρούμενη, πιο δημιουργική, πιο ανθρώπινη γιατί έμεινε κλεισμένη μέσα στο κουτί της Πανδώρας;
Γιατί δεν αναφέρεται πιο συχνά, στους θρησκευτικούς μύθους, στις κοινωνίες, στις αστικές τάξεις, γιατί;
Μα φυσικά γιατί, καλέ μου φίλε η Ελπίδα γεννάει το χαμόγελο, γεννάει τον Έρωτα, γεννάει το Τραγούδι, γεννάει την Προσμονή, γεννάει την Αντίσταση, γεννάει όμως πιο σημαντικά από όλα τον Άνθρωπο, δεν τον γεννά απλά, αλλά τον επαναπροσδιορίζει στις καθολικά φυσικές του διαστάσεις.
Του δείχνει τον πραγματικό δρόμο της ύπαρξης του και αυτό φέρνει του Ανθρώπους κοντά, τους μονιάζει, δεν τους διαιρεί.
Τους κάνει να αγαπιούνται και όχι να εφευρίσκουν λόγους για να είναι διαχωρισμένοι.
Δεν είναι επίσης φυσικά τυχαίο ότι όσοι μίλησαν σε αυτόν τον πλανήτη για Ελπίδα, Αγάπη, Ομόνοια βρέθηκαν με μία σφαίρα στο κεφάλι, απο τον John Lehnon και τον Kennedy μέχρι τον Gandy και τον Martin Luther King 
Η Ελπίδα βρίσκεται στα μάτια μιας μάνας όταν αντικρίζει για πρώτη φορά το παιδί της.
Η Ελπίδα βρίσκεται σε έναν θάλαμο νοσοκομείου όταν ένας γιατρός σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις.
Η Ελπίδα βρίσκεται σε ένα κρυφό χαμόγελο από κάποιον που αγαπάς.
Η Ελπίδα βρίσκεται στα χείλια του εραστή σου, ένα καλοκαιρινό απόγευμα Αυγούστου σε μια παραλία.
Η Ελπίδα βρίσκεται όταν στέλνεις για πρώτη φορά το παιδί σου στο σχολείο και του αφήνεις το χέρι, δεν το κάνεις με Φόβο, αλλά με Ελπίδα.
Τελικά, μήπως η Ελπίδα βρίσκεται παντού και αν ναι, γιατί είναι τόσο μα τόσο δυσεύρετη και γιατί οι κοινωνίες (ρεαλιστικές, συμβολικές, θρησκευτικές, μυθολογικές, φιλοσοφικές) την κρατάνε μέσα στο…κουτί, απαγορευμένη;
 Γιατί στην Ελπίδα φίλε μου κρύβεται ο Άνθρωπος, ο Ένας ξεχωριστά αλλά και όλοι μαζί, οι Άνθρωποι με Ελπίδα γίνονται πολλοί, γίνονται κύμα, γίνονται σκοπός, γίνονται μέλλον.
Αυτό δεν βολεύει τους λίγους, αυτούς που κρατάνε την εξουσία στα χέρια τους, αυτούς που ορίζουν την θρησκεία, την μυθολογία, αυτούς που νομοθετούν, αυτούς εν τέλει που αποφασίζουν χωρίς εμάς, για εμάς.
Δεν θέλουν τον Άνθρωπο να Ελπίζει, γιατί τότε πιστεύει, τότε έχει σκοπό, τότε φίλε μου τα βάζει και με τους θεούς τους ίδιους.
Κάτι ήξεραν που την είχαν κρυμμένη ο Δίας και το παρεάκι του στον πάτο του κουτιού, ποιος «θεός» άλλωστε θέλει να τον αμφισβητούν, ποιος «θεός» θέλει να τον ρίχνουν από τον θρόνο του;
Αυτός ο «θεός» που εμείς οι Άνθρωποι  έχουμε εφεύρει για να έχουμε τον έλεγχο στις μάζες.
Άρα φόβος ίσον έλεγχος και έλεγχος ίσον εξουσία.
Δεν χωράει για δαύτους κάτι άλλο στην εξίσωση, πόσο δε η Ελπίδα, αυτό, το απαγορευμένο χούι.

Όλοι αυτοί οι λίγοι πλέον φοβούνται με την σειρά τους, και καλά κάνουν, ότι η Ελπίδα δεν υπάρχει μόνο σαν φιλοσοφικός όρος, ή σαν ακόμα μια λέξη που συμπληρώνει προτάσεις στην νεοελληνική.
Όλοι αυτοί φοβούνται ότι πλέον, αρχίζουμε όλο και περισσότεροι να πιστεύουμε σε αυτήν την «απαγορευμένη» λέξη, όλο και περισσότεροι να πυρωνόμαστε από αυτό, το πιο δυνατό συναίσθημα από όλα, που «γεννάει» όλα τα καλά και μόνο αυτά.
Αυτό που δεν έχουν καταλάβει ακόμα αλλά σύντομα θα το νιώσουν στο πετσί τους είναι ότι η Ελπίδα δεν έρχεται απλά, είναι εδώ και προελαύνει κραυγάζοντας μέσα από τις καρδιές μας για δικαιοσύνη, ισονομία, αγάπη και ισότητα.

Η Ελπίδα φίλε μου είναι πιο δυνατή από τον φόβο, για αυτό συμβαίνουν όλα.


Wananchi Wa Dunia

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις