Έρωτας είναι..!

Ποιος είναι αυτός που δεν έχει Ερωτευτεί, να σηκώσει το χέρι!

Ενστικτωδώς, ίσως κάποιοι απογοητευμένοι, κυνικοί, υπέρμετρα ρομαντικοί να ψελλίσουν,

-Εγώ

-Εγώ δεν έχω Ερωτευτεί!

Μα για στάσου,

Δεν είναι Έρωτας το πρώτο μπάνιο του καλοκαιριού..;

Η στιγμή που γεύεσαι την αλμύρα της ζεστής θάλασσας, την μυρωδιά κάποιου ξεχασμένου στην άμμο αντηλιακού με γεύση καρύδα, το πρώτο σου καλοκαίρι που βρήκες ένα πανέμορφο κοχύλι και την πρώτη σου βουτιά με το κεφάλι, κάτω από την νυχτερινή λάμψη των αστεριών!

Δεν είναι Έρωτας το πρώτο χαμόγελο του παιδιού σου..;

Η στιγμή που το πρώτο πράγμα που αντικρύζει, αυτό το παράξενο και καλυμένο με αμνειακό υγρό μικρό πλασματάκι, είναι το πρόσωπο σου!

Η στιγμή που με την μικροσκοπική του παλάμη κλειδώνει το δάχτυλο σου, σαν νέος πατέρας, είναι και η στιγμή που σε αιχμαλωτίζει για πάντα, για πάντα ερωτευμένος, με αυτό το άχαρο, γεμάτο χάρη θαύμα!

Δεν είναι Έρωτας μια ωραία σοκολάτα..;

Αυτές οι μικρές τελετουργικές στιγμές που σκίζεις με προσμονή το αλουμινένιο κάλυμμα της, μόνο και μόνο για να σπάσεις ένα κομμάτι, το πρώτο κομμάτι και να το αφήσεις να λιώσει μέσα στο στόμα σου κατακλύζοντας με αναμνήσεις τον ουρανίσκο σου!

Δεν είναι Έρωτας το πρώτο σου ταξίδι..;

Αυτός ο κατακλυσμός μέσα σου, γνωστών μα την ίδια στιγμή τόσο ανοίκειων νέων αισθήσεων και συναισθημάτων, λουσμένα από γεύσεις, αρώματα, υφές, μουσικές και ήχους.

Η πρώτη φορά που βλέπεις τον Πύργο του Άιφελ, τα κτίρια του Gaudi, ένα ηλιοβασίλεμα κάποιο καλοκαίρι στη Σαντορίνη!

Η πρώτη σου συναυλία!

Δεν είναι Έρωτας η πρώτη Ανατολή του Γενάρη, μιας καινούργιας περιστροφής γύρω από τον ήλιο, ενός Νέου έτους!

Να στέκεσαι εκεί μοναχικός, όχι μόνος.

Να ακούς έντονα μέσα σου κάτι σπάνιο στις μέρες μας, την απουσία ήχων.

Να μένεις έκπαγλος με τα χρώματα που χορεύουν πάνω στην πρωινή πάχνη με μοναδικό αιρετικό μαέστρο, τον ήλιο, παλέτα μιας χειμέριας ακόμα, ακατέργαστης μέσα σου επιθυμίας να ζωγραφίσεις αυτό το γεμάτο πορτοκαλοκόκκινα κρόσια θαύμα!

Έρωτας είναι αυτά τα μικρά, τόσο μεγάλα πράγματα που εν τέλει, λαξεύουν την ύπαρξη μας.

Μπερδέψαμε τον έρωτα με την ανάγκη και λογικά φτάσαμε να θεωρούμε την αγάπη κτήμα μας.

Στην ηλικία των 17 χρόνων, μια πρώην πολύ γλυκιά κοπέλα της ζωής μου φεύγοντας από την κοινή μα σύντομη περιπέτεια μας, κοντοστάθηκε και μου είπε:

-Δημήτρη, εσύ δεν μπορείς να υπάρχεις απλά ερωτευμένος, εσύ είσαι ερωτευμένος με τον έρωτα.

-...........

Σε αυτή τη σύντομη  αστραπή που ονομάζουμε ζωή, όλοι μας σπάνια θυμόμαστε όλα τα λόγια όμορφα ή άσχημα που μας έχουν πει, τα δικά της έμειναν χαραγμένα -και κρυφά είναι η αλήθεια μέχρι τώρα που καταθέτω αυτές τις γραμμές-μέσα μου.

Πέρασα όλη μου την ζωή παρερμηνεύοντας τα λόγια της, όταν ήταν τόσο προφανές ότι,

Έρωτας είναι οι στιγμές που ζούμε, ο χορός, τα δάκρυα, οι μουσικές, τα γέλια, οι απογοητεύσεις, οι χαρές, τα αρώματα, οι γεύσεις, τα βλέμματα, οι προσδοκίες, οι γλυκιές μα και οι πικρές αναμνήσεις.

Έρωτας είναι να ζεις, να ζεις με χαμόγελο και αισιοδοξία,
με αγάπη και ταπεινότητα.

Να φτάνεις ψηλά μα μόνο για να δώσεις το χέρι σου και σε άλλους να ακολουθήσουν.

Και όταν οι άλλοι καταριούνται το σκοτάδι γύρω μας, εσύ να ανάβεις ένα κερί, σε πείσμα όλων.

Αυτό φίλε μου, είναι Έρωτας.

Η παρέα είναι το plus.


Sonador D.